Eighties

Boerderij der dieren / Fakkelteater (1980)

boerderij1980Bij mijn overstap naar het fakkelteater, kwam ik in een goed draaiend gezelschap terecht. Ik speelde Muriel De Geit in een theateradaptatie van Orwell’s roman. De voorstelling was gemaakt als leerstuk voor studenten, maar we speelden er gelukkig ook wel een pak avondvoorstellingen van voor regulier publiek.

 

 

 

 

Zus ofzo / Fakkelteater (1981)

zusofzo1981Ook dit was het fakkelteater: komedies leren spelen. Dit stuk was een theaterfeuilleton van Alan Ayckbourn. Een bijzonder avontuur. De drie afleveringen werden op verschillende dagen van de week gespeeld. Het was eigenlijk een familiesaga die op gang werd getrokken door de dood van de grootvader. Aan zijn graf werden een aantal confidenties opgebiecht die de familie helemaal op zijn grondvesten deed daveren.

 

 

 

 

Liefde van een terrorist / Fakkelteater (1981)

terrorist1981Het was tijdens deze voorstelling dat Walter Tillemans me kwam opzoeken met Julien Schoenaerts om te vragen of ik niet bij het Raamteater wilde komen werken. Op de foto herken je ook Paula Sleyp (vooral bekend als de gezellige verteltante uit Sesamstraat). Paula is een dame die me als jong kuiken enorm veel leerde op de planken (en ook ernaast). 1 van de lessen die ze me bijbracht was: verlies nooit je gevoel voor humor, ongeacht welke shit je moet verdedigen.

 

 

 

Arme Cyrano / Raamteater (1982)

cyrano1982Debuut bij het Raamteater als Roxanne, de heldin van Cyrano De Bergerac. De productie was een theaterhit. Het was mijn eerste kennismaking met een klassieke tekst, incluis replieken in versvorm. We speelden een vrij klassieke enscenering, met epoque-kostuums. Ik leerde er ook mijn eerste echtgenoot kennen: Karel Vingerhoets. Die speelde Cyrano.

 

 

 

 

Pak’m Stanzi (1983)

Een van mijn favoriete rollen. Samen met Anneleen Cooreman speelde ik twee seizoenen de rol van Stanzi. Omdat het stuk zo zwaar was om te spelen, speelden we om beurten Stanzi en haar vriendinnetje Fluffy. Tony Macho werd gespeeld door Eric Kerremans. De repetitieperiode was eigenlijk een lang trainingskamp, waar we onder leiding van coach Albert Janssen (een brandweerman met een gouden hart) de knepen van het catchvak leerden. De hele voorstelling was uiterst precies gechoreografeerd, maar toch gebeurden er regelmatig ongelukken. Het was echt topsport. Enfin: aan het einde van de reeks woog ik nog 43 kilo en stonden er overal in mijn lijf spieren afgetekend waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde.

 

 

 

 

Zaman / Film (1983)

zaman1983In die jaren was het een klein wonder dat je ook nog eens films kon draaien, want zo verschrikkelijk veel werden er niet geproduceerd. Toch stond ik begin jaren 80 drie keer in een filmcast. Ook in deze: de eerste echte Vlaamse politiefilm. Herbert Flack speelde mijn echtgenoot, Zaman. Als ik de beelden uit die film nu terug zie, valt me vooral op wat voor afschuwelijke kostuums we toen moesten dragen. De jaren 80 waren een niet bepaald stijlvol decennium.

 

 

 

Geschiedenis van een paard / Raamteater (1986)

paard1986Huisfotograaf Herman Selleslags heeft een aantal prachtige foto’s genomen van personages die ik vertolkt heb, en deze is de absolute topper. Het is een glamoureuze foto van “Beauty”, het personage dat ik in dit stuk vertolkte. Het stuk is eigenlijk een parabel waarin paarden een menselijk verhaal beleven.

 

 

 

 

 

 

 

 

Teibele en haar duivel / Raamteater (1988)

teibele1988Het verhaal van Singer bracht een groot deel van de Joodse gemeenschap naar ons theater. Onvergetelijke momenten heb ik meegemaakt toen hele groepen Jiddische mama’s bij het horen van de triestige liedjes van Teibele naar hun zakdoeken grepen en luidop meezongen. We gingen met de voorstelling ook op reis naar Israël en daar was het succes zo mogelijk nog intenser.

 

 

Het spel van liefde en toeval / Raamteater (1989)

liefdetoeval1989Onder de grote repertoirerollen die ik in het Raamteater mocht ontdekken was ook deze: Constance in “le jeu de l’amour et du hasard” van Marivaux. Tegen die tijd was het gezelschap niet meer hip genoeg. We werden door pers en cultuurpausen meestal de grond in geboord. Een criticus bekende me in die periode eens: “ik vind je wel een goede actrice, maar je zit bij de verkeerde club.” Die man schrijft nu niet meer. Toen ik hem onlangs tegen kwam, vroeg hij me of ik hem dat nog kwalijk nam. Ik was blij dat ik kon zeggen: “Wel, gij schrijft niet meer, maar ik sta nog steeds op de planken.”

 

 

 

 

 

 

Langs de kade / BRT serie (1989)

kade1989Omdat Karel Vingerhoets en ik ook in het echte leven getrouwd waren, vonden de producers het een goed idee om de geboorte van ons kind ook in deze BRT-serie te verwerken. Zo kwam Mattias op zijn 3de op een filmset terecht met mij en Dora Van Der Groen. ask toolbar Hij trok zich van de camera niks aan. Op deze foto zegt hij midden in een opname tegen Dora: “Mevrouw, u hebt een poes op uw hoofd.”

Facebook Iconfacebook like buttonYouTube Icon